Afgelopen week heb ik een wijze les geleerd: leraren hebben altijd gelijk. En al hebben ze dit niet, dan toch. Ik met mijn goede bedoelingen was weer uiterst indrukwekkend bezig mijn eerlijkheid te ontwikkelen. Zo had ik een klacht, klacht (de; v(m); meervoud: klachten) 1hoorbare uiting van droefheid of pijn2uiting van ontevredenheid3(juridisch) mededeling aan een opsporingsambtenaar met het verzoek om vervolging: een klacht indienen bij de politie4reden tot klagen: rugklachten, aldus het Van Dale. Nu had ik geen rugklachten en had ik ook geen zin om de politie in te lichten dus besloot ik een e-mail te schrijven. Eentje naar de persoon die mijn klacht veroorzaakt had, dat werkt meestal zo.
Ik besloot eerlijk maar toch beleefd uit te leggen dat ik het ergens volstrekt niet mee eens ben. Dit heb ik samengevat in een net kantje tekst met duidelijke maar beschaafde Nederlandse woorden. Ik was vol spanning, hoe zou dit eerlijke nieuws worden opgevat door leraar X (ik noem de persoon in kwestie maar even zo want ik geef een ongezouten mening, geen ongecensureerde, bedankt voor het begrip). Als een klein kind checkte ik ieder uur mijn mailbox maar een antwoord bleef uit. Ik werd blijkbaar in de wacht gezet, dit kan heel gemakkelijk bij mailtjes je doet gewoon net alsof ze er niet zijn. Leraar X bleek hier bekend mee te zijn.
Ik twijfelde of ik nog een klacht achter de laatste aan zou sturen want ik irriteerde me aan het feit dat leraar X niet ging reageren en eerlijkheid duurt het langst. Toch hield ik mijzelf in de hand en besloot me neer te leggen bij het feit dat leraar X zich met belangrijkere zaken bezighield, iets met miljoenendeals en zo.
Gelukkig komt er altijd een dag waarop je leraren weer in real life tegenkomt, dat is meestal zo met leraren. Op die mooie dag besloot ik mijn eerlijkheid nog eens op de proef te stellen en hield ik een prachtig betoog met daarin mijn klacht van alle kanten belicht. Oké, lichtelijk overdreven, ik had graag gewild dat ik dit had gedaan. Daarentegen fluisterde ik stotterend met gebogen hoofd en rode wangen waar ik mee zat. Ik hoopte op een aai over mijn bol, de perfecte oplossing en een stukje taart toe. Helaas werd ik overdonderd. Ik werd van mijn stuk gebracht voor dat ik het ook maar door had. Leraar X vond dat ik de waarheid verdraaide en daarbij was én mijn klacht én mijn doel om eerlijk door het leven te gaan in een klap de grond ingeboord.
Hierbij mijn eerste nare ervaring met het uiten van mijn ongezouten eerlijke mening. Mijn levenslessen: ’’Klachten zijn vervelend en leraren hebben altijd gelijk’’.
Kristie
wiedenkikwelnietdatikben.wordpress.com 